امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر مردم به حقیقت عید غدیر معرفت داشتند، هزاران ملائکه با آن ها مصافحه می کردند و برکاتی که در این روز شریف است برای آن ها نازل می کردند.
خیلی از اوقات می بینیم، نه اینکه نمی توانیم شادی ها را به مثل عزاداری ها به خوبی برگزار کنیم بلکه از شادی ها نمی توانیم آنقدر نور بگیریم که از مراسمی که مربوط است به عزاداری ها، خب این یک نقص ما است، یک نقص فرهنگی است باید برطرف بکنیم. ما فکر می کنیم هر موقع حس گریه به ما دست داد برای مثال ذکر مصیبت، فقط آن موقع است که نور می گیریم، نه شما حس شادی وقتی پیدا می کنید برای یک عید، همان موقع هم سرشار از سرور و شادی هستید، نورانی می شوید و عید گرفتن انسان را نورانی می کند، جشن گرفتن انسان را نورانی می کند، این یک چیزی است که باید در فرهنگ ما جا بیفتد.
ما قدر عید غدیر را نمی دانیم والا جشن های عید غدیر ما گوش فلک را کر می کرد، همه خبردار می شدند که ما غدیر را جشن گرفتیم. جشن های عید غدیر نباید به یک روز محدود بشود. امیرالمومنین علی علیه السلام وقتی مردم می خواستند با ایشان بیعت کنند در غدیر خم، گفتند آقا یا رسول الله مردم تعدادشان زیاد است، همین چند تا شعار بدهند، مثلا الله اکبری بگویند از دور دستی تکان بدهند کافی است حالا قبول کردند همه، البته این ها تعابیر بنده بود، رسول خدا فرمودند عیبی ندارد مردم جمعیتشان زیاد است، می نشینیم تک تک بیعت کنند و به همه وقت برسد؛ حتی خانم ها بیعت کنند، دست در ظرف آبی بگذارند که امیرالمومنین علی علیه السلام دست در ظرف آب گذاشتند. آقا چه اصراری است که همه با علی بن ابی طالب علیه السلام دست بدهند! واقعا عجیب است عید غدیر.
ما توانایی اش را نداریم، توانایی جشن گرفتن برای عید غدیر را نداریم؛ انشاءالله معرفتش را داشته باشیم، ولی توانایی مراسم گرفتنش را نداریم.
اطعام روزه دار در شامگاه عید غدیر
فرمود هر کسی یک افطار به مومن بدهد در شام گاه عید غدیر، هر یک طعامی که به یک مومن بدهد، گویی به صد هزار پیامبر طعام داده است، بعد امام رضا علیه السلام می فرمایند: شما ببینید اگر کسی به یک جمعیتی غذا بدهد چه خواهد شد؛ ما روایتی نداریم اینطور که برای اطعام مومنین، برای غذا دادن انقدر ثواب ذکر شده باشد..
ظهر عاشورا معمولا کسی در خانه اش غذا نمی خورد، می گوید برویم بگردیم آدم حسابی زیاد است که برای امام حسین علیه السلام غذا دارد می دهد. شام عید غدیر هم نباید کسی در خانه اش غذا بخورد، باید بگویند که حتما یک جاهایی است که غذا می دهند، می رویم غذا می گیریم. درست است پیامبر گرامی اسلام فرمودند هر کسی خبر غدیر را شنید باید به دیگران خبر بدهد ولی چه ضرورتی دارد که حالا همه را خبردار کنیم، بگذار امیرالمومنین علیه السلام غریب بماند، چه اشکالی دارد! ماهم جزء آن کسانی که امیرالمومنین را غریب نگه داشتند، مگر آن ها مردند! نه نمردند! زندگیشان را کردند! مگر طوری شد! این آقای ما تحملش برای غربت خیلی بالا است، من اگر بخواهم تحمل امیرالمومنین علی علیه السلام برای غربت را تعریف بکنم برای شما دیگر باید فقط روضه بخوانیم؛ حالا پیش ماهم غریب باشد چه اشکالی دارد!
یقینا یک مومن اگر بخواهد افطاری بدهد، غذا بدهد، یک بار در سال بخواهد این کار را بکند، ترجیح دارد آن یک بار حتما غدیر باشد، حالا اگر خواست دو بار این کار را بکند، مثلا عاشورا را هم اضافه کند، خواست سه بار این کار را کند، بیست و هشتم صفر این کار را بکند. حداقلش این است که آدم یک سوپی درست می کند، یک آش نذری درست می کند و به در و همسایه می دهد، قدیم ها این ها خیلی رسم بود، خرج زیادی هم ندارد، ولی نور و برکت زیادی دارد؛
یا امیرالمومنین علیه السلام من به سفارش امام رضا علیه السلام برای جشن گرفتن عید غدیر عمل کردم.
می فرماید که بهترین غذا را به خانواده ات بده روز عید غدیر؛ می فرماید لباس نو بپوشید در عید غدیر، به تن فرزندانتان لباس نو بکنید و همچنین می فرماید که عطر بزنید، غسل کنید روز عید غدیر؛ روزه اش چقدر ثواب دارد، می فرماید که به هم تحیّت بگویید، رسیدید به هم « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِین» بگویید.!
یعنی چه تبریک می گوییم؟ یعنی این روز عید برای شما پر برکت باشد، برکات از آسمان دارد نازل می شود، بر سر و روی شما بیشتر نازل بشود، مبارکتان باشد.
عید غدیر، عید با عظمتی است و یک عید سیاسی هم است، خیلی عجیب است، اعظم اعیاد ما، بزرگترین عید ما سیاسی است و حالا ببینید سیاست را خداوند متعال در چه حد و اندازه ای به ما معرفی کرده است. آبروی سیاست است، آبروی قدرت است عید غدیر که در عید غدیر کسی می آید سرپرستی جامعه ی اسلامی را به عهده می گیرد به نام علی بن ابی طالب علیه السلام.
