آیین نمایشی علی‌نامه خوانی به عنوان یکی از آیین‌های کهن ایرانیان به قدمت 9 قرن، بازتاب شکوه و جلال منقبت مولای متقیان حضرت علی علیه السلام است که در کنار جایگاه ادبی بالای خود در تاریخ ادبیات شیعه به عنوان یکی از پایه‌های شکل‌گیری آیین‌های نقالی و تعزیه‌خوانی نیز به شمار می‌رود.
«علی‌نامه» کهن‌ترین منظومه شیعی فارسی است، به سرایش شاعر گمنامی با تخلص «ربیع» که در سال ۴۸۰ هجری قمری این اثر را در قالب مثنوی در حدود ۱۲ هزار بیت به سبک شاهنامه فردوسی به نظم در آورده است. محتوای این کتاب در منقبت حضرت علی علیه السلام است و بخش‌های متعددی از این منظومه به توصیف حوادث، رویدادها و اتفاقاتی می‌پردازد که در جنگ هایی چون «جمل»، «صفین» و دیگر نبردهای حضرت به وقوع پیوسته است .بنا به اقوال بسیاری از پژوهشگران ادبیات مذهبی در کشورمان از جمله استاد علی موسوی گرمارودی، «علی نامه» نخستین تجربه شعر حماسی شیعه است که هم از نظر قدمت تاریخی و هم از نظر ماهیت ادبی به ادبیات کهن ایران، رنگی متفاوت بخشیده است.
لازم به ذکر است حضرت آیت الله العظمی سیستانی از چاپ کتاب علی نامه ستایش و در این باره فرموده‌اند: من کتاب زیاد می‌خوانم اما این کتاب را کنار دستم گذاشته‌ام. این کتاب مرا زنده کرد. یک همچنین اثری بعد از پنجاه سال از تألیف شاهنامه بسیار اعجاب دارد.
«علی نامه خوانی» یکی از مهم‌ترین شاهکارهای مرشد ورمزیار است که خودش آن را نقطه‌ی عطف کارهایش محسوب می‌کند وبدین جهت این اثر فاخر آیینی را در کربلا، نجف و آلمان اجرا کرده است.
دهمین همایش غدیرانه روی دست آفتاب میزبان این اجرای هنری در سال 1395بود.
