پرده‌خوانی، نوعی نمایشِ آیینی – تاریخی و برآمده از نقالی و نقاشیِ مردمی است که قدمت آن به سده‌های دور می‌رسد و هنری است ترکیبی از چند فن: هنر فن بیان، هنر قصه گویی و نقالی، هنرشمایل نگاری و هنر موسیقایی.
در این نمایش فردی با عنوان «پرده‌خوان» همراه با چوب دستی به نام مِطْرق، با اشاره به تصاویر منقوش بر پرده که غالبا برمبنای تخیلات نقاش و گفته‌ها و نوشته‌های تاریخی به تصویر کشیده شده، بخش هایی از زندگانی اولیای مذهب شیعه را با کلام آهنگین روایت می‌کند. این نمایش جذاب را امروز تنها در جشنواره‌های مناسبتی می‌توان دید و کمتر پیش می‌آید که پرده خوانی در محله‌ای بساط خود را پهن کند و شروع به پرده خوانی کند.
این نمایش آیینی در یازدهمین همایش غدیرانه روی دست آفتاب در سال 1396 توسط گروه هنری میثم با اجرای آقایان رهنما، حاجی شمس و مشکاتی به تماشا گذاشته شد.در بخشی از این هنر آیینی می خوانیم:
نقال اول:
وحی فرموده خدای ذو النعم
در همین جا بر شما اعلان کنم
آنچه نازل گشته از سوی ولی
یا نبی، بر جانشینی علی
از بیان ذکر آن گر بگذری
تو نکردی بهر او پیغمبری
نقال دوم:
حقه ی یاقوت لب را کرد باز
درفشان از گنج گوهر گشت باز
هر که را فرمود هستم سرپرست
سرپرستش بعد من این حیدر است
بر تمام مردم یکتا پرست
طاعت فرمان حیدر واجب است
نقال سوم:
هان بدانید، ای گروه مسلمین
نیست جز حیدر امیر المومنین
جز به حیدر این امیر منتخب
بر کسی جایز نباشد این لقب
نقال اول:
بار الها، خود تو او را دوست دار
هر که گردد مرتضی را دوست دار
هرکه سرپیچد زحکم مرتضی
هست ملعون و ز رحم حق جدا
نقال دوم:
حاضران،تشریح این دعوت کنند
هر زمان با غایبان صحبت کنند
تا قیامت، هر پدر از این خبر
قصه ها باید بگوید با پسر
نقال سوم:
خواهم اکنون از شما ای مردمان
خطبه ام آمد به پایان هر زمان
جمله بر اقرار حق همت کنید
با من و با مرتضی بیعت کنید
