از زیبایی های آداب و اعمال در فقه جعفری، اختصاص آداب و اعمال خاص برای ایام اللهی است که جزء شعائر محسوب می شود، که” وَمَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ”
ایام الله تقویم مبارک قمری را زینت بخشیده‌اند و گل سرسبد آن متعلق به یوم الله اکبر، عید سعید غدیر است که ولایت امیرمومنان علی علیه السلام اعلان می‌گردد. بدون شک زنده نگه‌داشتن این روز، ارزش بالایی دارد که پیامبر و اهل بیت علیهم السلام به این امر اهتمام داشته‌اند و به شیعیان دستور می‌دادند تا همه ساله این روز را عید بگیرند و رسوم فراموش شده را زنده نگه دارند و هرچه در توان دارند در پاسداشت این واقعه اظهار و ابراز نمایند.
بعضی از این آداب و برنامه‌ها که در دهه ولایت توسط مجمع فرهنگی-مذهبی الغدیر اطلاع رسانی، فرهنگ سازی و اجرا شده است از این قرار است: اطعام و افطار مومنین و روزه داران در روز عید سعید غدیرخم، برپایی نماز عید غدیر به جماعت در مساجد و حسینیه‌ها، عید گرفتن و اظهار شادمانی و تبریک به یکدیگر با گفتن گلبانگ “علی ولی الله” و “الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمومنین والائمه علیهم السلام”، با برپایی کاروان در رکاب غدیر، اجتماع، تکریم و دیدار با سادات بنی الزهرا، اجرای مراسم عقد اخوت در میان مسلمین، برنامه ریزی برای خواندن، تفسیر، حفظ و نشر خطبه غدیر، آراستن معابر و مکان‌های عمومی، نیکی کردن و رفع نیاز‌های مومنان در قالب پویش «به عشق علی علیه السلام»، آراستن و پوشیدن لباس نو و استعمال بوی خوش و هدیه دادان به برادران دینی و…
